Πάνος Φιλιππακόπουλος

ΤΕΧΝΟ-ΛΟΓΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

Είναι συνηθισμένο το φαινόμενο να αποφασίζονται στην Ελλάδα
κάποια σωστά μέτρα και να εφαρμόζονται με λανθασμένο τρόπο.
Ίσως μάλιστα οι περισσότεροι κανόνες που καθορίζουν τη
λειτουργία της κοινωνίας μας σε όλα τα επίπεδα να
χαρακτηρίζονται από αυτήν την αντίφαση. Και φυσικά
χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αποτελεί οτιδήποτε έχει σχέση με
το αυτοκίνητο και την κυκλοφορία γενικότερα. Από τα όρια
ταχύτητας, που κανείς δεν αρνείται την αναγκαιότητά τους σε
ορισμένες περιπτώσεις αλλά που εδώ επιλέγονται με τρόπο που τα
κάνει εκτός πραγματικότητας, μέχρι το _πόιντ σύστεμ_, που
εφαρμόζεται βέβαια σε πολλές χώρες αλλά στην Ελλάδα
δημιουργήθηκε από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το
αυτοκίνητο.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν, θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον
οποίο σκέπτονται οι ξένοι, για να δείξουμε ότι δεν είμαστε
υπερβολικοί στις επικρίσεις μας κατά των Ελλήνων αρμοδίων περί
το κυκλοφοριακό. Στη Γαλλία λοιπόν, ετοιμάζονται να εφαρμόσουν
από τη φετινή χρονιά ένα σύστημα _ποινολογίου_ οδηγών με
βαθμούς ανάλογο με αυτό που εφαρμόζεται στη χώρα μας, αλλά
πολύ πιο ρεαλιστικό, αφού προφανώς η σχετική πρόταση
συγκροτήθηκε και από σχετικούς με το αντικείμενο ανθρώπους. Οι
Γάλλοι λοιπόν, προτείνουν το σύστημα να περιλαμβάνει τρεις
κατηγορίες παραβάσεων που, ανάλογα με τη σοβαρότητά τους, θα
χρεώνουν τον παραβάτη με 1-3 βαθμούς.
Στην πρώτη κατηγορία, με τους 3 βαθμούς, υπάρχουν μόνον η
ανθρωποκτονία (εφ_ όσον φυσικά οφείλεται σε παράβαση), οι
τραυματισμοί τρίτων, η φυγή μετά από ατύχημα και η οδήγηση σε
κατάσταση μέθης. Αδικήματα πραγματικά πολύ σοβαρά, που είναι
δίκαιο να επισύρουν και ανάλογα σοβαρές ποινές. Φυσικά σ_
αυτήν την κατηγορία δεν περιλαμβάνεται η περιβόητη _υπερβολική
ταχύτητα_ που αποτελεί το A και το Ω τη ελληνικής πολιτικής
στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Βεβαίως η υπερβολική ταχύτητα
υπάρχει μέσα στις παραβάσεις που τιμωρούνται, αλλά στη θέση
που πρέπει. Έτσι, η σοβαρή υπέρβαση του ορίου ταχύτητας
(περισσότερα από 30 χλμ./ώρα πάνω από το όριο στον
αυτοκινητόδρομο -δηλαδή πάνω από 160 χλμ./ώρα- και περισσότερα
από 20 χλμ./ώρα στους υπόλοιπους δρόμους) βρίσκεται στη
δεύτερη κατηγορία, με 2 βαθμούς, ενώ οι μικρότερες υπερβάσεις
του ορίου ταχύτητας βρίσκονται στην τελευταία κατηγορία, με 1
μόνο βαθμό. Οι Γάλλοι όμως αρμόδιοι, που δεν έχουν ταμπού και
προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας
(σε αντίθεση με τους ερασιτέχνες Έλληνες ομολόγους τους)
προβλέπουν 1 βαθμό ποινής και για όσους _σέρνονται_ στους
δρόμους (λιγότερο από 30 χλμ./ώρα στον αυτοκινητόδρομο και
λιγότερο απο 20 χλμ./ώρα στους υπόλοιπους δρόμους). Κάτι για
το οποίο κανείς δεν ενοχλείται στην Ελλάδα, παρά το γεγονός
ότι αποτελεί συνηθισμένο φαινόμενο και ότι οι ελληνικοί δρόμοι
είναι βεβαίως πολύ πιο στενοί από τους γαλλικούς άρα
μπλοκάρονται και πιο εύκολα από ένα όχημα που πηγαίνει τόσο
αργά.
Για να ολοκληρώσουμε με το γαλλικό σύστημα, πρέπει να πούμε
ότι δεν περιλαμβάνει όλες τις παραβάσεις, αλλά μόνον αυτές που
είναι πραγματικά σοβαρές και επηρεάζουν σημαντικά την οδική
ασφάλεια (και δεν προβλέπονται βέβαια βαθμοί ποινής για όσους
έχουν... ξεχάσει το δίπλωμά τους ή την άδεια κυκλοφορίας στο
σπίτι). Έτσι, 2 βαθμοί ποινής προβλέπονται ακόμα για την
παραβίαση της συνεχούς γραμμής (που είναι συνεχής όταν πρέπει
και όχι... συνεχώς), την παραβίαση σηματοδοτών, την παραβίαση
του στοπ, την παραβίαση προτεραιότητας και την πραγματοποίηση
απαγορευμένων ελιγμών στον αυτοκινητόδρομο, ενώ 1 βαθμός
προβλέπεται και για τη χρησιμοποίηση προβολέων ομίχλης ή
κανονικών φώτων που ενοχλούν.
Και μια και μιλάμε για παραβάσεις, κλήσεις και βαθμούς, δεν
μπορούμε να μην επισημάνουμε και ένα άλλο απαράδεκτο ελληνικό
φαινόμενο. Θα ήταν πιο τίμιο από το κράτος όταν χρειάζεται
χρήματα να αυξάνει π.χ. λίγο την τιμή της βενζίνης ή τα τέλη
κυκλοφορίας, παρά να βάζει όριο ταχύτητας... 60 σε
αυτοκινητόδρομο με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση με το πρόσχημα των
έργων (που δεν γίνονται μέσα στο δρόμο) και μετά να στέλνει
την αστυνομία να κόβει κλήσεις, γνωρίζοντας ότι κανένας οδηγός
έχων σώας τας φρενας δεν πρόκειται να σεβαστεί αυτό το όριο.
Αν κάποιος ιδιώτης έκανε κάτι τέτοιο, κ. Γκελεστάθη, θα το
λέγαμε απάτη. Στην περίπτωση του κράτους, πώς πρέπει να το
πούμε;

O μήνας που πέρασε όμως ήταν κι ο μήνας του ράλλυ Ακρόπολις
και δεν μπορούμε να μη σταθούμε για λίγο και σ_ αυτό, παρά το
γεγονός ότι το παγκόσμιο πρωτάθλημα ράλλυ έχει μεταβληθεί σε
χορό δισεκατομμυρίων ή μάλλον ακριβώς γι_ αυτό. Πολλοί είναι
αυτοί που πιστεύουν ότι οι αγώνες έχουν χάσει την παλιά τους
ομορφιά λόγω της εμπλοκής των εργοστασιακών ομάδων και των
τεραστίων ποσών που αυτές διαθέτουν. Κι ότι δεν αξίζει πλέον
τον κόπο να παρακολουθείς κάτι που κατά τη γνώμη τους έχει
μεταβληθεί σε ανταγωνισμό των τμημάτων μάρκετινγκ αντί για
ανταγωνισμό ανθρώπων με ξεχωριστές ικανότητες που αγαπούν
αυτές τις μηχανές. Δεν μπορούν δε να αποδεχτούν το γεγονός ότι
σ_ αυτό το σπορ που αγαπούν (ή έστω που αγαπούσαν παλιότερα)
φτάσαμε στο σημείο να φέρνει π.χ. η Τογιότα σ_ έναν αγώνα σαν
το Ακρόπολις 2 πλήρη φορτηγά-ατελιέ για σέρβις, καθένα απο τα
οποία κοστίζει γύρω στα 200 εκατομμύρια δραχμές, ή ο
προϋπολογισμός των εργοστασιακών ομάδων να έχει φτάσει σε
τέτοια επίπεδα που να μιλάμε πλέον όχι για εκατομμύρια αλλά
για δισεκατομμύρια.
O υπογράφων ανήκει σ_ αυτούς που πιστεύουν ότι τέτοια
αντιμετώπιση είναι μάλλον ρομαντική και ότι ο δρόμος που έχουν
πάρει οι αγώνες είναι ο μοναδικός που θα έπρεπε να πάρουν αν
θέλαμε να υπάρξει κάποιο όφελος απ_ αυτούς. Και δεν πιστεύουμε
πως είναι τυχαίο το γεγονός ότι η αλματώδης εξέλιξη της
τεχνολογία του αυτοκινήτου κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες,
από την οποία επωφελήθηκε σημαντικά ο μέσος οδηγός, συμβαδίζει
χρονικά με την μετεξέλιξη των αγώνων σε διαγωνισμό υψηλής
τεχνολογίας μεταξύ των εργοστασιακών ομάδων. Οι άνθρωποι με
τις ξεχωριστές ικανότητες που οδηγούν αυτές τις γρήγορες
μηχανές προσφέροντάς μας θέαμα είναι πάντα παρόντες, μόνο που
τώρα είναι επαγγελματίες γιατί οι απαιτήσεις είναι
διαφορετικές (χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν αγαπούν αυτό
που κάνουν, αφού οι περισσότεροι απ_ αυτούς το ξεκίνησαν χωρίς
δεκάρα στην τσέπη τους και χωρίς να γνωρίζουν αν θα βγάλουν
ποτέ χρήματα απ_ αυτό).
H μεγάλη διαφορά είναι ότι τώρα η τεχνολογία παίζει μεγαλύτερο
ρόλο από παλιά, γι_ αυτό και είναι απαραίτητα τα
δισεκατομμύρια. Σύμφωνοι, στους αγώνες παίζει ρόλο και το
μάρκετινγκ, αφού μία νίκη ενός κατασκευαστή στο παγκόσμιο
πρωτάθλημα αξιοποιείται κατόπιν διαφημιστικά για την προώθηση
της εικόνας των αυτοκινήτων παραγωγής που κατασκευάζει.
Ακριβώς όμως γι αυτό, ακριβώς επειδή το παιχνίδι που παίζεται
είναι πολύ σημαντικό, δεν υπάρχουν περιθώρια εφησυχασμού για
κανέναν απ_ αυτούς που συμμετέχουν και είναι απαραίτητο να
εξελίσσουν συνεχώς την τεχνολογία τους. H οποία είναι παράλογο
μετά να μην περάσει και στα αυτοκίνητα παραγωγής. Πιστεύετε
αλήθεια ότι είναι τυχαίο το γεγονός π.χ. ότι η εντυπωσιακή
εξέλιξη των κινητήρων της Χόντα τα τελευταία χρόνια συνέπεσε
με την εμπλοκή της εταιρίας στη Φόρμουλα 1 και μάλιστα στο
χώρο των κινητήρων;
Στο φετινό Ακρόπολις ήταν φανερό πόσο σημαντικός είναι ο
αγώνας των μηχανικών εξέλιξης που πραγματοποιείται παράλληλα
με τους αγώνες των οδηγών. H υπεροχή των αυτοκινήτων της
Λάντσια, που ήταν ορατή ακόμα και με το μάτι, δεν οφειλόταν
βέβαια μόνο στους -εξαιρετικά ικανούς- οδηγούς της αλλά και
στους μηχανικούς, που κατάφεραν φέτος να εξελίξουν το
αυτοκίνητο περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Και η
εντυπωσιακή οδήγηση του Κόλιν Μακρέι δεν ήταν αρκετή για να
χαρίσει κάτι περισσότερο από την 4η θέση, για τον απλούστατο
λόγο ότι τα Σουμπαρού δεν βρίσκονται ακόμα στα επίπεδα των
αυτοκινήτων των καλύτερων ομάδων. Ενώ η πανωλεθρία της Τογιότα
-που δεν πιστεύουμε ότι έχει οδηγούς λιγότερο ικανούς από της
Λάντσια- οφείλεται στο ότι οι μηχανικοί της δεν κατάφεραν να
εξελίξουν το αυτοκίνητο όσο η Λάντσια το δικό της, με
αποτέλεσμα οι οδηγοί της να πιεστούν περισσότερο για να
ακολουθούν τις Λάντσια και να κάνουν έτσι ευκολότερα το λάθος.
Όλος αυτός ο τεχνολογικός ανταγωνισμός λοιπόν δεν είναι
δυνατόν να μην έχει τελικά και τις θετικές του επιπτώσεις στα
δικά μας αυτοκίνητα. Κι από αυτήν την άποψη, δεν είναι δυνατόν
να είμαστε δυσαρεστημένοι με την τροπή που έχουν πάρει σήμερα
οι αγώνες._Π.Φ.

Υ.Γ. Μια και μιλάμε γιαά το Ακρόπολις, δεν μπορούμε να μη στηλιτεύσουμε την
άνευ
όρων παράδοση του γραφείου Τύπου σε ξένους, σε σημείο που να παίρνουμε
τηλέφωνο και
να μας απαντούν στα αγγλικά κάποιες ξένες δεσποινίδες που δεν γνώριζαν λέξη
ελληνικά. Φυσικά και έπρεπε να υπάρχει μέριμνα για ενημέρωση των ξένων
συναδέλφων,
αλλά από γλωσσομαθείς Έλληνες, που θα μπορούσαν να ενημερώσουν και τον
ελληνικό
Τύπο. Τέτοια ξενοδουλεία μέσα στην ίδια μας τη χώρα; Σε τελική ανάλυση,
στην
Ελλάδα δραστηριοποιούνται και τα όποια προνόμιά τους προέρχονται από το
ελληνικό
κράτος και τους Έλληνες πολίτες.